0
"kesinlikle biliyordum hiçbir zaman onun dünyasına giremediğimi. uyuyan sevgili gövdesinin yanında, nice uyanık saatler geçirdim geceleri, gerçeklikten neden bunca kaçmak istediğini düşünerek. böyle bir dileği olmamıştı hiç kimsenin. i̇nanıyordum.-korkmaksızın onun için.-büyük bir tehlike olabileceğine toplum içinde.-belki de yaşamı değiştirecek gizleri vardı? hayır, diye yanıtlıyorum kendimi, bu gizleri arıyor yalnızca. sizin anlayacağınız, büyülüdür erdemi ve ben tutsağıyım onun. yeterince gücü,-umutsuzluk gücü!-bulamazdı bir başka ruh kendine, dayanmak için onun büyülü erdemine, onca korumak, onca sevilmek için. zaten başka bir ruhla birlikte hiç düşünmedim, hiç onu:i̇nsan kendi meleğini görür, bir başkasının meleğini asla.-bana kalırsa. ruhundaydım onun, tıpkı insanın kendisi kadar aşağılık birini görmemek için boşalttığı bir saraydaymışım gibi: hepsi bu. ne yazık ki, gerçekten bağımlıydım ona. ama ne istiyordu benim sıkıcı, korkak varlığımdan? öldürmüyorsa da ondurmuyordu beni! 'anlıyorum seni' diyordum bazen ona, kızgın ve kederli. omuz silkiyordu"
rimbaud
