harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

kafamı ondan yana çevirmeye çalıştı, izin vermedim. karşıma geçti, bir peçete çıkardı. gözyaşlarımı ve burnumu sildi, sonra burnuma bir öpücük kondurdu. o böyle yapınca ben daha çok ağlamaya başladım dıbına koyayım. o da beni gülümsetmeye, güldürmeye çalışmasa da söylediği bazı şeylere gülüyorum. gözümden yaşları sildikçe daha da çok boşalıyor yaşlar, okulun durağına kadar böyle gidiyor bu. durakta iniyoruz. bilenbilir, acemlerdeki liselerin orda bir üst geçit vardır, üst geçidin yanında da caddeden hafif gizli bir bölme. geçtik oraya. gözyaşlarımı iyice kurulayıp "senin gibi duygusuz birinin böyle olabileceğini tahmin etmezdim" diyor tatlı bir ses tonuyla. "ama bilmen gerekirdi ki ben bir gün sonra unuturum, sonra eskisi gibi devam ederiz, şu söylediklerimi de unutacağım falan dedi gülerek. ben yine ağlamaya başladım. durduramıyorum abi cidden elimde değil. "şşşşş şşş" falan yapıyor böyle. sarılıyor bana. dudaklarından küçük bir öpücük alıyorum, onu okula bırakıyorum kan çanağı gözlerimle. geri dönüyorum.