harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

ben hala bir şeyleri izah etme peşindeyim. dünden bahsettim bir an, bana döndü gülümseyerek "ne var ki ben de uyuyakalırım arada * " şeklinde bir şeyler dedi böyle. o sırada otobüse bindik. kafamda birikmiş bir dünya soru işareti. ulan şimdi ne oldu? dün nasıldı şimdi nasıl? e ayrılık kararı sabit? e seviyor dıbına koyim? seviyorsa neden böyle? sevmese yanımda ne işi var? ama böyle davranabilmesi için ancak tamamen sevgisiz olması gerekmez miydi?... " otobüste karşımda ayakta. ben baktım olacak gibi değil, döndüm arkamı. ellerimi iki avcum arasına alırsam belli olur diye ağzımda gözümde bir şey varmış gibi kolumun iç kısmını yüzüne zütürüyorum. yenini falan. tutamıyorum kendimi öküz gibi ağlıyorum otobüste onları düşünürken dıbına koyayım nasıl ama. zerre elimde olsa ağlamam, düşünüyorum "ulan ben bunu hak edecek ne yaptım? neden bitmiyor, daha fazlası yetmez mi dıbına koyayım?" sular seller gibi boşalıyor gözlerimden yaşlar, benim elimde değil.