1. 276.
    0
    artık hiçbir şey söyleyemiyorum. gibtir etmişim telefonu bir köşeye. sonraları "seni çok seviyorum" gibilerinden bir mesaj attığını görüyorum. bir yandan ağlıyorum, bir yandan sövüyorum kendime. hayatımın en taktan vakitleri, şu ömrümün en uzun günüdür 8 mart. ertesi sabah görüşmeye ikna ediyorum "prensiplerim gereği ayrıldığım kişilerle öpüşmem" falan diyor böyle, benimle taşak geçer gibi. nasıl bir halde olduğumdan bihaber, ben ise "ne oluyo şimdi dıbına koyayım?" diyorum. ağlamaktan hatırlayamadığım üç beş gevelemeden sonra yatıyorum, tutmuyor uyku, iflahım gibilmiş. neyse dalıyorum uykuya.

    gözlerimi açıyorum ertesi sabaha, başarılı bir şekilde.
    ···
   tümünü göster