harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

bindik çekirge istikametine giden otobüslerden birine. arkadaki koltuklara geçtik, otobüs şehreküstü istikametinden altıparmağa doğru geçiyordu sanırım. pek bir şey konuşmuyoruz, sadece soluk alışverişler hızlı. otobüste birbirimizin dudaklarını yercesine öpüşüyoruz, nasıl olduğunu yemin ederim anlamadım. ben korkarım lan etraftan ama kız bana müthiş bir "boşvermişim dünyaya" hissi aşılıyor. sınava falan hazırlanıyoduk bi de dıbına koyim, nerdee.

neyse evine doğru geldik. ben bunu her zamanki ışıkların ordaki yokuşta bıraktım. burnuma bir öpücük kondurdu. "kısa boylum" diyerek. dıbına koyim pigme muamelesi yapardı bana, boyum da 1,73 benim, onun da. hoş, 1,73 erkek mi olur dıbına koyim.

içim buruk biraz, iyiyim ama hatun o kadar muallakta bırakıyor ki beni. tavırları ya müthiş sıcak, ya müthiş soğuk. her iki türlüsünde de kendini açmaya, anlatmaya yeltenmiyor. ben konuşmasam diyaloglar susuz kalacak yani.

aşrak çağırıyor, yavaştan aşrak'a gidiyorum. sıra arkadaşım. hatun telefonu açıp arkadaş meselelerine ağladığında falan da ondaydım. garip olaylara onda şahit oldum, kendisi de garip bir insandır, çok ve çok severim. cidden. yolda gelirken baktım hatunun mp3 bende kalmış black rebel motorcycle club, sakin, redd, muse, coldplay, the kooks falan dinledim. bi daha sevdim hatunu yol boyunca, her türlü "muğlak ve müphem" hisse rağmen.