harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

abi kayhan'a doğru girdi. kapalıçarşının alt geçitlerine ara sokaklara falan sapıyor. durduruyorum bunu. "bırak beni" diyor. anlamıyorum dıbına koyayım ne oldu şimdi. ellerimi konuşurken vücut dili baabında kullanırken kaçıyor yine. en sonunda bunu, o hikayenin başlarındaki durağın orda durduruyorum. sorun ne falan diyorum, cidden idrak etmeye çalışıyorum.
bana "ne kadarın gerçek?" dedi. "gerçekten ibaretim." dedim. "yalancı, arkadaşlarınla kızlı alemlere akmaktan bahsetmiyor muydunuz?" dedi. ben bir çırpıda izah ediyorum durumu ama içimden de geçiriyorum "salağa yatıyo amk böyle bir şekilde anlaması mümkün değil" diyorum. doğumgünü için arkadaşlarla buluşacağız falan filan hızlıca konuşurken ben, konuşmamı dudaklarıyla dudaklarıma kenetlenerek böldü. çarşının orda bir durak, dünya gibimde değil. ama içimden de geçiriyorum "ananı bacını gibeyim nasıl böyle algılayabildin bunu" diye. "yoruyosun beni." dedim. gülümsedi. otobüs geldi, atladık.