harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

tam o sırada bir arabanın yanından geçerken arabanın tavanında ne kadar birikmiş kar yığını varsa üzerime yıkmaz mı amk. ebeni gibiyim nasıl üşüyorum ben, ne oldu demeye kalmadan kartoplarını fırlatıyor ardı ardına, ben de atıcam ama zarar veririm diye bilerek sağa sola atıyorum, iyice hızlandırdı bu kartopu ataklarını ben artık savuşturmuyor üzerine doğru yürüyorum böyle. son bir kartopunu fırlatacakken kendime doğru çektim onu. bir an durduk, kıpkırmızı olmuşuz hava buz gibi ve hızlı nefes alış verişlerimizden başka bir ses duymuyorum ben. bunların hepsi çok çok çok kısa bir an ama sezdiğim detaylar bunlardı. o anın hemen ardından yavaşça kenetlendi dudaklar. bir on saniye falan bir ahenk içindeydik, ibretlik bir his, dışarısı buz gibi, gibmişim soğuğu.