harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

bana "bir daha beni üzersen senden nefret ederim :(" dedi. ben de "kendi iradem dahilinde kesinlikle üzmem" dedim. çünkü buluttan nem kapabilirdi ama çoğu kez sorumlusu ben olmazdım. "o da olur, sevgilim*" diye vurgulamış. sonra bana " 'sana da' dedin, gibtir gitle aynıydı. onu söylerken aklından ne geçiyordu. benden ve tüm bu saçmalıklarımdan sıkılmış olabileceğini düşündüm." dedi. ben de ona " 'iyi geceler' dedin, gibtir gitle aynıydı. onu söylerken aklından ne geçiyordu. benden ve tüm bu saçmalıklarımdan sıkılmış olabileceğini düşündüm." dedim. sonra sinirleri bozuldu yine. "bugün sana dair daha fazla bir şey duymak istemiyorum, başka zaman konuşuruz." dedi. vay dıbına koyayım arkadaş, gel de baş et. cambaz olmak durumundayım, onun bende bugüne değin birikmiş yaşanmışlığın yüklediği mantıkla düşünmesini bekleyemem ama bu kadarı da fazlaydı. hem onu idrak edemiyorsam ben de yetersizim diye düşünürdüm. ya da onun çok çok çok farklı olduğunu. sonuçta ortada kırılacak, darılacak bir şey hala göremiyorum ben dıbına koyim ama bunun vicdan azabını çok uzun süre çektim.