harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

her neyse. yanıma geldi. benden özür diliyor beklettiği için, insanlık halidir falan diyorum ben, aslında gibim dondu soğuktan ama zerre şikayetim olmadı, dürüst olayım. sonra bana ne zamandır buradasın dedi. 10 dakika dedim. yalan söyleme dedi. ne yani sana yediden beri burada beklediğimi söylememi mi bekliyorsun? dedim. (saat 8'di.) bana sarıldı birden. o müthiş sıcaklık hissine bayılırdım hep. otobüs geldi atladık yanaştı yine acemler durağına. biraz laflıyoruz, zaten geç kalmışız. bir şeyler söylememi bekliyor benden. bir şey demedim. suratını astı yavaştan ilerliyor.

-bastet! diye bağırdım. döndü. dudak okuma yeteneğin var mı? dedim. sessizce, dudaklarımı oynatarak "seni seviyorum" dedim ona. geldi yanıma, yine sarıldı. ben onu belinden kavrıyorum, elleri yanaklarımda iflah olmaz bir sıcaklık yayıyor. burunları süreterek eskimo öpücüğü yapıyoruz, kahkülleri altında bir at gözlükleriyle dünyaya bakıyor gibiyim. böyle at gözlüğüne can kurban, onun o vaziyetinden başka bir şey görmesem gam yemezdim inanın beyler. sonra bir arkadaşı geldi döndü gitti yavaştan. ben yine büyük bir şevkle okuldayım.