sonraki günleri odamda geçiriyorum... yemeden içmeden kesilmişim zaten.bir su bir de çorba... başka bir şey yiyemez ki zaten insan. üzülüyorlar halime ama benden kaçıyorlar neredeyse.
sınav günü geliyor, benden beklenti hala yüksek... umrumda mıydı sanıyorsunuz?o sınav gerçekten umrumda mıydı o saatten sonra?
sınava girdim ve çıktım. hayatım boyunca beklediğim an değersizdi. mirayla gidemedikten sonra üniversiteye ne anlamı vardı ki...
sarıldılar bana sınav çıkışı.
en son o zaman sarıldık işte... neyse.eve geldik. zaten ne olduysa o gün oldu.
hayatım 16 haziranda tepetaklak olmaya başlamıştı. zaten hep öyle değil midir? domino taşı gibidir her şey.tek bir dokunuş yeter!
yavaş yavaş değil, birden oldu benim dibe vuruşum.

hazır mısınız benden nefret etmeye?
kirli nefeslere hazır mısınız?
kaybolmuş bir ruhu okumaya var mısınız?
utanır mıyım sanıyorsunuz yazarken? hayır.asla utanmam. hayat der geçerim...

haydi bakalım!

evdeydim... sınavın gerçekten de bir önemi yoktu benim için. vazgeçmiştim bütün hayallerimden. içinde mirayın olmadığı bir hayat bana zaten zevk vermezdi diye düşünüyordum. tabii ailem bunun farkında değildi.
gerçekten önemsiz...
odama giremiyordum. annemle yatıyordum... saçlarımı okşuyordu geceleri. gözyaşlarımı o siliyordu.
sordu bir gece bana : bu kadar çok mu seviyordun arkadaşını ?
evet anne dedim... evet.
geçicek güzel kızım merak etme
anne dedim usulca. gözlerinin içine bakıyordum.
ilerisini gerisini düşünmedim.o an kafamdan geçen cümleyi söyledim.
o benim her şeyimdi

doğruldu annem... ne demek istiyorsun dedi.
nasıl anlıyorsan öyle diye cevapladım...

miray benim sevgilimdi anne sevgilimden de öteydi o benim her şeyimdi anne