kader bu kadar mı siker insanı amk vay be

Birisinin tanımaması için sakal bıraktım, gözlüklüyüm ve şapka taktım.. Planda herhangi bir aksaklık çıkmasını istemiyorum.. Yıllardır planladım, o kadar kusursuzluk olsun tabi..
Beklerken plan konusunda ne kadar haklı olduğuma bir kez daha kendi zihnimde tanık oluyorum.. Sınıftaki herkesin ölmeyi ne kadar hakkettiğini tekrar tekrar uyuşuk vicdanıma haykırıyorum.. Bu hayatın güme gitmesinin nedeni onlardı.. Dış dünyanda gördüğün tanık olduğun normal insanlardan olsalardı onlar da şimdi ne halde olurdun diye soruyor zihnim bana.. Sıradan mutlu bir insan olurdun.. Şimdi sıradan değilsin.. Fakat hayattan zevk almıyorsun.. Yaşamana ne sebep ne de izin var.. Hayatımı bu şekile getiren her etmende dolaylı dolaysız etkileri vardı.. lisede arkadaş ortamım yoktu ..neden …çünkü insan yoktu.. üniversitede de arkadaş ortamım yoktu.. ..neden .. çünkü lisede arkadaşım yoktu ve bu konuda amatördüm.. üniversiteden ayrıldım.. neden.. çünkü uyum sağlayamadım.. radyo işine girdim.. neden.. çünkü geceleri uyuyamıyordum peki neden çünkü liseden beri sorunluydum.. ve işte buradayım… 3 yıl sonra burada..
Bir sigara daha yakıyorum.. Artık hayal kurmuyorum.. Çünkü umutlarımı çöpe attım ve özgürüm.. Bütün umutlarınızı yitirdiğinizde gerçek özgürlüğe ulaşıyorsunuz.. Hayatta hiçbirşeyin önemi yok benim için.. Artık çekinme, sosyal fobi utangaçlık.. benim için komik şeyler fakat artık uygulayabileceğim zamanım yok.. bir an önce işimi halletmeli ve sonra da kendimin icabına bakmalıyım..
Ölürken üzüleceğim tek şey var.. Buseden ayrı kalacağımı bilmek.. hayatımı yaşayamadığıma üzülmüyorum.. kesinlikle.. hayatımı yaşamam bir yoldu ve bu yolla buseyle tanıştım.. eğer bu sınıf karşıma çıkmasaydı buse ile tanışmıycaktım.. Buse ile kısa zaman da olsa çok güzel duygular yaşadım ve aradığım fenomenle karşılaştım.. hayallerimdeki imkansız şey ete kemiğe bürünmüştü ve benimle idi..