kader bu kadar mı siker insanı amk vay be

Şuan arabanın direksiyonuna takılı saatte yazan rakamlara göre saat 20.13
yanımda buse var.. Bana öyle tatlı bakıyor ki içimdeki nefret boşalıp sevgi doluyor.. Virajlarda arkadaki tabancalar birbirine değiyor ve metalik çını benzeri bir ses çıkartıyorlar.. arabanın arkasındaki şarjöre yerleştirilmemiş bir kaç mermi ayağımın altında geziyor..
Buse diyor ki..bu işi gerçekten düşündün mü?? Yıllardır bunu gerçekleştirmek için kendimi ikna etmeye çalışıyordum.. Bir sürü sorumluluğum vardı fakat artık hiçbirisi yok.. En güzeli de artık bir hayalim yok çünkü ben bir katilim.. Hayatımın gidişatı kökünden değişti benim o şehirde.. Herşeyin kırılma noktası o sınıftı.. O sınıftakiler sahte insan olmasalardı, normal bir lise hayatım olsaydı .. O zamanlar hayata küsmeyip, pozitif bir insan olabilseydim bütün bunlar başıma gelmezdi.. Mutluluk da stres de devamlılığı olan duygular ve bu duygular hayata anlam vermeye başladığımız çocukluktan başlıyor.. terazi misali hangi duygu ağır basıyorsa hayatının geri kalanı büyük oranda o duyguyla geçiyor.. mutsuzsun.. Bunu bütün çocukluğunda ve gençliğinde yaşadıktan sonra buna bir dur deyip mutlu olmaya başlaman pamuk prensesin üvey annesini ve kardeşlerini baloda züt etmesi gibi bir şey.. Buna karakterine yapışan duygu diyin ruhunun derinliklerindeki ebedi his deyin.. ne derseniz diyin..