aşkın sabreymeye vakti vardı

ona doğru yönelip bir şey sorabilir miyim dedim.
o sırada o kaldırımın üzerindeydi. ben caddedeydim. kaldırım caddeden yaklaşık 40 cm yüksekti. yani o bana tepeden bakıyordu. ona şunu sordum
"tehlé benim hakkımda ne düşünüyor."
kızın verdiği cevap benim yerin dibine batmama yetmişti hatta biraz daha batsam yerkürenin diğer tarafında bir okyanusun altından çıkabilirdim. ellerini beline zütürdü, hafif yüzüme doğru eğilip, aşırı aşağılayıcı bir dille
"ne mi düşünüyor? senden nefret ediyor." sustu ve devam etti "ikimizde!!!"
o an kanımdaki şeker sıfırı bulmuştu. biraz başım döndü ama kendimi zar tor toparlayıp teşekkür ettim ve doğruca nehir kenarına gittim. o saatte ne gideceğim bir dostum vardı ne de gitmeyi düşünürdüm. sadece yalnız kalmak istedim.