kafaya takmamayı nasıl başarıyorsunuz

panpa ben de herşeyi kafama takıyordum. beş yaşımda söylediğim saçma bir lafı bile uyumadan önce hatırlayıp utanıyordum. çok sakin biriydim ne olursa olsun fazla sinirli hissetmezdim ama biriyle en ufak tartışmam bütün gün aklımı kemiriyordu. en sonunda beni çok sinirlendiren, yıpratan olaylar oldu. sinir krizi gibi bişeyler yaşadım ağlayacağım yerde manyak gibi gülüyordum nefes alamıyordum ama kendimi de tutamıyordum heryerim uyuşmuştu. o günlerden beri bambaşka biriyim. yok rezil olmuşum biri bana kötü bişey demiş, başarısız olmuşum bilmem ne hiç takmıyorum. öyle salak olayların arkasından düşünemiyorum bile çok saçma geliyor artık. çabuk sinirleniyorum ama öfkemi dışa vurduğumdan dolayı çabuk geçiyor kin de tutmuyorum. özet: çok rahat oluyo.