aşkın sabreymeye vakti vardı

kapıya geldiğimizde orta yaşlarda bir kadın açtı kapıyı. şüphesiz bu onun annesiydi. bahçede halılar serilmiş yıkanıyordu. iki üç tane gündelikçi kadın tutulmuştu. orada beklemeden arızanın nerede olduğunu sorduk ve üst kata çıktık. kapıyı bir kız açtı. ondan daha küçüktü kardeşi olmalıydı ama ona benzemesinden dolayı bir anlık iç çekmiştim. mideme kramplar onu görmeden girmeye başlamıştı. avize arızalıydı. ustam sen geldiysen ben yapmam deyip beni merdivenin üzerine çıkardı. ama hala aklım ondaydı. neden hala görmemiştim onu.
onarmaya çalıştığım avize çok fazla gereksiz süs taşıdığı için çok uğraştırıcıydı. ama herhangi bir parçasını düşürüp de rezil olmamak için çok dikkat ediyordum. derken bir kapının biri açıldı ve o beni görmeden benim tarafıma bakmadan doğruca mutfağa doğru hızlıca gitti. o an ne yaptığımı unuttum. inanın merdivenin üstünde olduğumu unutup adım atmaya kalkışmış olmalıyım ki büyük bir gürültüyle salonun halısına yapışıverdim.