sessizce ağlamak

@11 ciddiyim buradaki çoğu kişi benim gibi yaşamak ister ama yok yok yok ne yapsam bu bedene yaramıyor hep mutsuz hep mutsuz küçük şeyleri hep kafama takıyorum mesela bu başlığı açmadan önce kafam şuna takıldı 7 ay önce çok sevdiğim bir kız vardı az koşmadım peşinden beni biraz olsun bile gibine takmadı görmezden geldi arkamdan seven bir adamı intahara sürükleyebilecek kadar ağır konuştu o kızdan sonra aşka inanmamayı seçtim hep ama bir türlü kafamdan çıkarıp atamadım (belki çok küçük bir şey ama) 7 ay sonra gelip o beni insan yerine bile koymayan lezbiyen huur fotoğrafımı beğeniyor ve ben başlıyorum yine düşünmeye amacı ne ? onun umrunda değilim neden böyle bir şey yapıyor ? daha aklıma gelmiyor ama o küçücük şeyleri kafasına takan ben için bu şey çok büyük bir olaydı düşünmekten bıktım en sonunda ve patladım tanrıya sonrada buraya döktüm içimi.
Bu sadece bir olay mutsuzluk sindi resmen üstüme kimse zevk vermiyor artık kimle dolaşsam kimle konuşsam hepsi yapmacık geliyor artık