ömrümün sonbaharında

insan bazen kabuğuna çekilmek ister ya, kafan atmıştır her şeye, zaten her şey de iyisiyle kötüsüyle gelir seni bulur. Pek az dostun kalmıştır, herkes vefasızlık yapmış, bir gün olsun şu yüzün gülmemiştir. işte öyle zamanların şarkısıdır. Barış Manço' da öyle bir dönemde bestelemiştir. Bunca yıldır iyi işler yapan bir adamın ömrünün sonbaharında kapısını çalacak kimselerinin kalmaması insanı iyiden iyiye düşündürmektedir. Sen böyle isen Barış abi biz ne yapalım.

Sözleri şöyledir:

adım anılmaz oldu
kapım çalınmaz oldu
ömrümün sonbaharında

gönüm katlansın diye
gören göz görmez oldu
ömrümün sonbaharında

saçlarıma düştü aklar
hüzünlendi akşamlar
ömrümün sonbaharında

hep yüzüme kapandı
dost bildiğim kapılar
ömrümün sonbaharında

şarkılar yarım kaldı
resimler soldu şimdi
ömrümün sonbaharında

döktüğüm gözyaşları
sel oldu aktı gitti
ömrümün sonbaharında

elimden kaçırdığım
gençliğimi özledim
ömrümün sonbaharında

artık hiç dönmeyecek
sevgiliyi bekledim
ömrümün sonbaharında

barış isyan eyleme
yıllar akıp gidiyor
ömrümün sonbaharında

fazla vaktin kalmadı
giden geri dönmüyor
ömrümün sonbaharında

hala kalem tutacak
bir parça gücüm kaldı
ömrümün sonbaharında

hala yazıp çizecek
birkaç satırım kaldı
ömrümün sonbaharında

hala bitirmediğim
bir yarım şarkım kaldı
ömrümün sonbaharında

ve hala beni dinleyen
bir avuç dostum kaldı
ömrümün sonbaharında

http://fizy.com/#s/1aj3xw