aşkın sabreymeye vakti vardı

her gün bizim sınıfın balkonunda onun geçmesini beklerdim gelirdi. ona bakardım geçene kadar. geçtiğinde ben terasa koşardım. teras dershanenin kantiniydi bizim sınıfın bir üst katıydı. terasta tekrar onu izlerdim. o kapıya gider zile basar duvara yaslanır benim olduğum tarafa bakardı. her günüm böyle geçerken aklıma bir fikir gelmişti.
çok çocuksuydu ama fikirdi sonuçta
iki tane deneme sınavı kitapçığı aldım. her bir kitaba yarım kalp çizdim. ve tükenmez kalemle olabildiğince kararttım.

kız yine geldi kapıya vardı zile bastı ve duvara yaslandı. ben de bu kitapçıkları kaldırdım. ve havada birleştirdim. karşıdan bir kalp görünümündeydi. bunu kimseden çekinmeden dershanenin terasından yaptım.
kız bir tepki vermedi ama ben de bir tepki beklemiyordum belki de. çünkü o an sadece kendimi ifade etmek istemiştim.