beyler ağlamak isteyen gelsin piçler

güzel kardeşlerim sizden yardım beklemiyorum ama yinede içimi dökmek istiyorum 19 yaşındayım x devlet üniv. x bölümünde istanbulda okuyorum(üniv ve bölümü söylemek istemedim) komşumun anneme verdiği bayat ekmeklerle 3 gündür besleniyoruz benim için sorun değilde bende 2 yaş küçük olan kız kardeşim ve annem için sorun olarak görüyorum.. babam zaten perişan durumda akşama kadar bir ofiste çay getirip zütürüyor.. arada bir bende çalışıyorum ama para gerçekten yetmiyor. ihtiyaçlarımızı karşılamıyor anlayacağın kardeşime bazı derneklerden aldığım burslarla soru bankaları falan aldım. oda üniv. hazırlanıyor. dersleri iyi inş bir yeri kazanacak.. yaşadığımız ev baraka gibi bir şey.. arkadaşlarımı çağırmaya utanıyorum..şu 19 yıllık ömrümde sadece bir tane seviglim oldu ayrılma sebebimiz kızı bir yerlere zütürmememmiş.. yok efendim sinemaya gitmiyormuşuzda..ah ulan ah param olsa senimi zütürürüm sinemaya.. biricik kız kardeşimle giderim sinemaya zaten oda bizim gibi bu yaşına kadar ne sinema gördü ne de tiyatro.. fakirlik veya zenginlik umrumda değil ama anneme babama ve kız kardeşime baktıkça kahroluyorum bazen allahım sadece ben çekeyim bu sıkıntıları onlar rahat etsin diyorum..ama olmuyor işte durumumuz cidden kötü olsada çok mutluyuz beyler... her gün olmasada annem veya kız kardeşim herkesi öperek uyandırır. * işte bir komşum var onun evindeki internettende arada bir inci sözlük e giriyorum seviyorum bu ortamı panpalar.. hepinize mucuk.. iyiki varsınız yüzü olmayan ama yüzünü hayal ettiğim insanlar