aşkın sabreymeye vakti vardı

baktım böyle olmayacak araya birilerini sokayım dedim. bizim dershaneden sevmediğim bir çocuk vardı. onunla gece ayinleri sırasında tanışmıştım ama onu tanıdıkça aslında iyi bir insan olduğunu anlamıştım.

gece ayinlerimi. aslında ben o ara matraklık olsun diye satanistliğe soyunmuştum. bizim dershane gece etütleri için 23:00 a kadar açık olurdu. biz akşam yemeginden sonra dershaneye giderdik. ben geceleri kapkara giyinip gözüme sürme çekerdim. kantinde oturur. arkadaşlarıma cinler hakkında hikayeler anlatırdım. ilk başlarda birkaç kişiydik. zaman geçtikçe sayımız arttı. ve ben kantine geldiğimde bürün masaları birleştirirler beni en başa oturturlardı. artık kimse oraya ders dinlemek için gelmezdi. millet beni dinlemek için gelirdi. kendimi doğa üstü güçleri olan biri gibi görürdüm. herkes bana bir şeyler danışıyordu.

o ara en yakın arakadaşımın sözde aşık olduğu bir bayan hoca vardı. sırf bu hocayla takılıyor diye bir adamı (dershanemize sonradan gelen kimya hocasıydı) korkutup şehirden göndermiştim. dedim ya artık kendimi tanıyamaz hale gelmiştim. o zamanlar din kavrdıbını yitirdim bir boşlukta sürüklenip gidiyordum.

elimde kalan tek şey o kızdı. onu artık tehlé olarak anıyordum adını henüz öğrenmemiştim aslında öğrenmek de istememiştim. çünkü onu anmak için bir isim vardı cebimde ve ben ona sadece tehlé diyordum.