içimden fıkra anlatmak geldi

küçük ali ilkokul birinci sınıfa yeni başlamış. küçük olmasına rağmen çok küfürbaz bir çocukmuş. öğretmeni de bu durumunu bildiği için ali den hiç hazzetmezmiş.
bir gün derste öğretmen çocuklara alfabeyi öğretiyormuş.
-eveeet çocuklar. haydi bana "a" ile başlayan birşey söyleyin.
... demiş ancak sınıfta çıt yok.bir balmış ali arkada kendini yırtıyor. ısrarla parmak kaldırıyor. öğretmen ali nin pis huyunu bildiği için onu kaldırmamakta ısrar etmiş ama bakmış ki başka hiç kimseden ses çıkmıyor, eh o zaman napalım diyerek ali ye söz vermiş.ali :
-..am!!.. demiş
+sus terbiyesiz seni!bir daha seni kaldırmayacağım.

daha sonra öğretmen "b" harfi ile başlayan bir kelime söylemelerini istemiş öğrencilerinden. ancak yine aynı durum mevcut. kimsede ses yok ama ali yine kendini yırtıyor arkada. öğretmen direnmiş, direnmiş en sonunda dayanamayıp ali ye söz vermiş. ali :
-babafingo... !!
+aaa... !!yeter ama lai bak bir daha yaparsan annene-babana şikayet edicem seni. çok ayıp söylediklerin.

tam bu sırada (aksilik bu ya) müfettiş girmiş derse ve öğretmene hangi konuda ders işlediklerini sormuş. öğretmen alfabeyi öğretiyordum deyince, tamam o zaman devam edelim demiş müfettiş ve kaldıkları yerden yani "c" harfinden çocuklara soru sormasını istemiş öğretmenden. öğretmen "c" ile başlayan bir kelime söyleyin çocuklar bana demiş. yine kimsede çıt yok ama ali tamgaz arkada parmak kaldırıyor. öğretmen buna söz verirsem müfettişin önünde tam sıçarım şerefsizim diye düşünüyormuş ancak başka hiç kimse parmak kaldırmadığı için yaradana sığınıp, korkarak ali ye söz vermiş. ali :
-cüce!!... diye bağırmış.
öğretmen şaşkınlıkla karışık mutluluk yaşamış. tam derin bir ohh çekecekken; ali :
-ama yannanı kocaman!