millet bi bakın kimseyi sevemiyorum

aynen öyle işte kimseyi sevemiyorum. aramın iyi olduğu insanlar var yani yakın arkadaşlarım var ailem işte ara ara sevgililerim oluyo ama şöyle bi düşününce hiçbirini sevmiyorum hayatımdan çıksalar hiç umrumda olmaz. hatta bazen varlıklarından sıkılıyorum evdekileri tersliyorum bilerek kavga çıkarıyorum 1-2 gün küssün konuşmasın benle diye veya arkadaşlarımın telefonlarını açmıyorum mesajlarına cevap vermiyorum.bi arkadaşımla 1 gün görüştüm mesela 1 hafta içinde bi daha görüşürsem acayip sıkılıyorum zaten genelde görüşmek isterlerse bahane uydurup gitmiyorum.ama bazen nadiren de olsa sevgi dolu bi ruh hali geliyo yaptıklarıma üzülüyorum. örneğin şu an o durumdayım az önce kuzenimle kardeşimi tersledim yoktan tartışma çıkardım beni yalnız bıraksınlar diye ama şimdi diyorum neden yaptım böyle bi şey diye kuzenim zaten kırk yılın başı gelir bize yazık yani.