aileme küfür eden hassiyetsiz herifler

aradan geçen saatlerden sonra annemin kalpkrizi sonucu öldüğü haberini aldık, ve benim için hayat o an bitmişti.
kardeşim tamam, annemde ölünce tanrıya küfür etmeye başladım. o bunu bana yaşatamazdı, hakkı yoktu. öyle düşünüyordum. bunları bana yaşatmaya hakkı yoktu. nefret ediyordum tanrıdan..
ve yıldızlara bakarak ağlamaya devam ettim. ne yapacaktım bundan sonra.. nasıl yaşıyabilirdim.. hiç birşeyim kalmamıştı, ne huzur ne mutluluk ne ailem ne param...
hastanede geçen günlerin ardından cenazeyi türkiyeye getirdik, ben o günden itibaren ağlamaya devam ediyordum her dakika. o içten ağlamayı kimse bilmiyordur sanırım...
cenazeyi defnederken üstünü açtılar ve anneme sarıldım, ağladııım ağladımmm... defnettik , babam kucağıyla onu mezara koydu. gözyaşlarıma hakim olamadım. oda içten içe ağlıyordu. kahroluyordum... hocalar dualar okuyordu ve ben daaha kötü oluyordum o duaları duydukça... kardeşimide defnettikten sonra 1 gece orda kaldım, kendi kendime konuştum... onlarla konuştum... ve babam kendini toparlayıp beni halamlara zütürdü, pskolojik olarak tüm akraba çökmüştük. eski mutlu evimiz yoktu, hiç bi zaman mutlu bir hayatım olmayacaktı. isterse trilyonlar olsun eskisi kadar mutlu bir aile tablosuna sahip olamıyacaktım... o tablo bir anlık hata ile darmadağan olmuştu. yok olmuştu. ben bunları düşünerek kendi kendimi yedim, pskolojik tedavi ile kendime geliyordum. yıldızlara bakıp onları düşünüyordum. her gece rüyama giriyordu. dayanamıyordum. ve yoldan geçen her anneyi gördüğümde içim içimi yiyiyordu.
anneler günü gelmişti, kendimi tutamadım. o gün onu hatırlatan herşeyi gördüğümde ağlıyordum..
kendimi toparlamayı bir nebze olsun başarmıştım. babam kiralık bir ev tuttu, oraya taşındık. buruk bir sessizlik hakimdi evde. gene yazın balkonda oturuyorduk, ama ne karşıdaki komşular vardı ne tavla sesleri vardı. ne annem vardı ne kardeşim. kalktığımda mutfakta annem yoktu. kızartma kızartmıyordu o mis kızartma kokusu yerine babamın sigara kokusu vardı mutfakta. sigara içip düşünüyordu...
o eski mutluluk manzarası belki hiç bi zaman olmayacaktı. ve kendimi internete verdim o günlerden sonra daha çok. bu tür hikayeler dinleyip acımı azaltmak istiyordum. eski anılarım aklıma gelirdi gene. güzel evimde yaşadığım günler.. annemle kardeşimle babamla tombala oynadığımız günler.. ahhh ahh.. bunların üstüne şuan o anneme ve kardeşime küfür ediyorsunuz ya, işte sinirim altüst oluyor kardeşlerim.. yapmayın etmeyin ne zorunuz var. onları hatırlatıyorsunuz bana. gerçekten o küfür edenler şuan yanımda olsun gözümü kırpmadan öldürürüm. tabi kavga sırasında ana avrat sövüyorsun tamamda, neden üstüne basa basa ölüsünü bile bilmem neyapayim diyorsun ya? sen o acıyı yaşadın mı hiç? öldümü senin bir anne, baban, kardeşin... neden böyle bilinçsissiniz kardeşim hayata tozpembe bakıyorsunuz? herkezi kendiniz sanmayın... herkez sizin yaşadığınız hayatı yaşamıyor.. fakir muamelesi yapıyorsunuz, ailelere küfür ediyorsunuz ama bizde isterdik annemiz kardeşimiz ölmesiin.. ama öldüler işte yoklar, yokkklaaaaaaaaaaaaaaaar!!! kafanızasokun yoklarr.. onlar yok, yok onlar...