herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

şenesenevlerde minibüsten indiğimde mesaj attım mavi'ye.
"ben geldim"
hemen mesaj yazdı "evin oraya mı geleceksin?" diye.
"bilmem" yazdım yolladım. istersen gelmem gibilerinden.
"evin oraya gel annem de merak ediyo seni" yazmış.
ulan benim el ayağa dolaştı. hani annesiyle nasıl tanışcam?
ne diyecem?
bi de ben öyle insan içine sokulcak biri değilim ki. ters düz konusurum rezil ederim kendimi de mavi'yi de. anası der bula bula bu takozu mu buldun falan.
tırsa tırsa "eve mi çıkayım?" yazdım yolladım.
"ne eve çıkması deli. pencereden bakcak" yazmış.
nasıl bi ohh çektim amk anlatamam.
mavilerin eve yürürken yolda oyuncak satan bi yer vardı. taze sevgiliyiz ya adettendir, girdim içeri oyuncak almaya.
elde poşet var içinde belli amk hediye var kocaman. nasıl da utanıyorum sanki eroin kuryesiyim amk. ne utanıyosun lan sevgiline hediye almışssın işte.
bakındım içeri biraz bi tane tweety peluş oyuncağı vardı. oyle türkücü gibi devasa bişey almadım tabii ki. boyle ufak da değil orta boy.
"paket yapayım mı?" dedi satıcı ama istemedim paket falan. koydum poşete çıktım.
tam kapıda aklıma geldi. lan dedim bi de anasına bişey alayım.
içeri döner gibi oldum ama sonra vazgeçtim. hani hem yalaka olma durumları var hem de dedim amk cepte para dursun lazım olur.
elimde kocaman poşetim ve tweety'm koyuldum yurumeye.
apartmanın önüne gelince mesaj attım "ben kapıdayım" diye.
bi otobüs durağı vardı tünedim oraya.
hani millet var ya orda anası çıkınca beni orda kabak gibi görmesin önce ben bi göreyim kadını. bi de bakayım hangi açıdan bakıyo oa göre poz kescem.
3-4 dakkaya mavi indi kapıdan.
ulan bi apartman kapısı o kadar mı güzel açılır?
nasıl güzel açtı kapıyı.
şaka la şaka bodoslama açtı kapıyı. tamam kız bi tanem benim ama oyle kapıları da egzantirik egzantirik açmıyo herhal...