herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

eve gittik.
halam gözleri ağlamaktan şişmiş beni bekliyo.
benim 6 tane halam vardı biri rahmetli oldu biri 5 kaldı. hepsi beni çocukları gibi sever. o yüzden benim yaptığım bu tarz mallıklarda hep benni koruyan gözetenler olmuşlardır.
kocaları da sağolsun öyle "bizim hanımın yeğeni" muamelesi yapmadı bana. onlar da öz kardeşi gibi sevdiler hep beni.
biz girdik içeri ben utanmış sıkılmış bi halde gittim halamın yanına. sarıldık falan.
biraz azarladı baktı ki ben bunalıyorum hemen ipimi gevşetti, azarı kesti "merhamet mod on" yaptı.
böyle böyle 1-2 saat konuştuk.
"niye bize haber vermedin? niye kafana göre gittin?" gibi sorulara öylesine cevaplar verdim.
annemle babamla konuşup ayrı bi evde yaşamak istediğimi, zaten bi süredir babamla olan soğukluğumuzu falan anlattım. tabii soğukluğun sebebini, seçil mevzusunu anlatmadım.
"nerede yaşayacaksın? nasıl çalışacaksın okul da var" falan deseler de yok hala yapıcam bişeyler dedim geçiştirdim.
"bu muhabbetler bitmez adnan da yorgundur yatsın sabah konusuruz" diyerek halamın uzun toplarla gol arayan sorularını don düdüğü ile maçı bitiren hakem gibi kesti volkan abi.
ben gittim bana hazırlana yatağa. bunlar da odalarına.
ben uyumadım.
o caddenin manzarası güzeldi. ışıl ışıl. domaldım pencerede sokağı izleyerek, düşünerek, sigara içtim üst üste.
sonra gittim yatağa. uyumam uyumam diyorum ama rahat geldi amk yatak zıbarmışım.