0
hal boyle olunca gorusmemizi engelleyecek hersey birer birer ortadan kalkiyordu. bu gorusme kisimlarin ozet gecicem picler. klagib bi bulusma seyrinde gecen ilk dateimizden sonra artik neredeyse hergun bulusuyorduk. iste boylesi gunlerde aylin sayesinde kendime kurtugum tuzaklardan birisini daha anlatayim sizlere beyler. kizin kendisiyle ilgili anlattiklari beni oyle rahatlatiyordu ki icimden sorgulamak bile gecmiyordu. dedigim gibi normal zamanlarda olsa birakin inanmayi anlatinca yarida kesip gibtiri basacagim konusmalarini bile sabirla bekliyordum. kendisiyle ilgili anlattigi hersey kafamdaki mukemmel kiz profilini gunbegun tamamliyordu. ve anlamsiz bir bicimde ona inanmayi surduruyordum picler. cok iyi hatirliyorum istanbullular bilir klagib sevgili mekanlarindan gulhane parkinin sonundaki cay bahcesinde ona sarilip bogazi seyrederken hayatimin geri kalan bolumlerini bir anda hice sayip hayatimin miladi iste bu an olmali diyordum. hayatimin kadinini bulmustum, olmasi gerektigi gibi onda huzur ve mutluluk vardi ve hicbirsey eskisi gibi olmayacakti. yaralarimi buyuk bir hizla sarmanin yaninda artik cok da mutluydum. okuluma gidip geliyordum dersleri toparlamistim. arayip sorduklari halde sirf o an kimseyi istemiyorum diye gibtiri cektigim nice arkadaslarimla arayi tekrar duzeltmistim. artik bildiginiz o filmlerdeki kisa kareler gibi herseyin yerli yerinde oldugu mutlu bir hayatim vardi. mutlu derken bir univ ogrencisi ne kadar mutlu olabilir ki beyler. ya da nelerden mutlu olur? buyuk bir ruhsal yikimdan ciktiktan sonra demirlediginiz ilk limanda yaralarinizi tamir edecek ustalar bulursaniz mutlu olmaz misiniz? derslerim iyiydi ve bu da vicdanen rahatlamami sagliyordu. duygusal olarak mutlu oldugum icin diger zorluklar gozume gozukmuyordu bile. icimde daha once hicbirzaman hissetmedigim kadar buyuk ve guclu bir enerji vardi. butun dunyayi yikip yeniden insa edebilecek gucte hissediyordum kendimi. ve daha da onemlisi boylesi buyuk bir ise girisebilirdim. enerjim hic tukenmeyecek gibiydi.