herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

tam sarıyer meydanına gelmek üzereyken aradı samet.
açtım telefonu.
"abi verdim pamukşekeri" dedi.
"bişey dedi mi lan?" diye sordum.
"başta almadı ama almazsan abim beni döver dedim o zaman aldı" dedi.
"ee başka bişey?" diye sordum.
"o kadar abi" dedi.
"iyi tamam amk" dedim kapadım telefonu.
saat çok geç değildi. önce annemlere uğradım. biraz zaman geçirdik bizimkilerle. babam gelmeye yakın çıktım fuat abiye gittim.
benim surat yine düşük tabii. ama adam alıştı amk artık.
benimki de mal bi durum. eve misafir geliyosun, adamın arabasını bile alıyosun altından, akşam bi de surat 10 karış geziyosun amk.
ama işte ben de yapamıyorum ki mutlu insan rolü. mutsuzsam mutsuzum mutluysam mutlu.
rol yeteneğim yok amk, daha doğrusu o zamanlar yoktu.