herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

bu mavinin bana üçüncü "sen beni değil o kızı seviyosun ben o değilim adnan" deyişiydi.

hani beni sevmemesi, umursamaması, değer vermemesi neyse de başından savmak için böyle saçma sapan, olmayan bişeyi öne sürmesi ve buna kendini inandırması yaraladı beni.
ulan de ki; "ben seni sevmiyorum sevmeyecem" ben yine seni sevmeye devam edeyim aam bileyim ki sen beni sevmeyeceksin ama bu benim yüzümden değil amk sen beni beğenmiyosun, hoşlanmıyosun falan diye. amk sen bana "sevme beni böyle, seni sevmek istemiyorum" dersen ben nasıl seni sevmem?
"sen beni sevdikçe ben de seni sevebilirim" dedin lan bana resmen. hadi gel sen sevmekten vazgeç amk!
çıktım kanyondan nefes alamıyodum amk.
mavi benden her gittiğinde acı çekmekten bıkmıştım.
içim daralıyodu amk.
o ara kanyon'un pamuk şekercisi geçti yanımdan.
dayanamadım yine aldım bi tane.
"gidip versem belki ondan vazgeçmediğimi anlar" diye mi düşündüm bilmiyorum ki.
ama gidip vermek istemedim.
ben zütürsem bi kötü bişey daha soylese dayanamam amk.
benim bi hala oğlu daha var levent'te.benden bi iki yaş küçük, anne baba ayrı kardeş olduğumuz biri. sözlükte de yazıyo amk samocan nicki ile.
onu aradım.
hemen açtı telefonu.
"abi naber?" dedi.
"iyi değilim lan" dedim.
iyiyim desem de o ses tonundan anlardı zaten iyi olmadığımı.
"noldu hayırdır abi?" dedi.
"yav yok amk bişey. sen neredesin şimdi?" dedim.
"levent taraflarındaydım. sen neredesin?" dedi.
"kanyon'un ordayım. işin var mı bişey isteyecem senden" dedim.
"söyle abi buyur" dedi.
mavi'nin işyerini tarif ettim. oraya gitmesini mavi'ye bi pamukşeker vermesini istedim.
vereceği tepkiye göre hareket edecektim.
"tamam abi geliyorum kanyona" dedi.
"oğlum ben çıkıyorum sarıyere gidicem haberleşiriz" dedim.
"tamam abi" dedi.
o pamukşekerciden aldığım pamukşeker elimde otoparkına indim kanyon'un.
arabaya bindim.
sağ koltukta pamukşeker, direksiyonda ben.
istikamet sarıyer...