herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

taa nisan ayına kadar kaldım abilerin evinde.
sait abinin veletlerle çok iyiydi aramız. biri hariç. bi tanesi kendini polat alemdar sanıyodu onu bi kere tokatladım evde yalnızken.
nasıl yalnız derseniz. bunlar okuldan sonra geliyodu ya bize. bu dingil en önce geldi. artislik yaptı beni hüseyinle karıstırdı heralde. ben de tanıttım kendimi. bi daha da saygıda kusur etmedi çocukcağız.
abilerde kaldığım sürece annemlere cok gitmedim. mavi ile de hiç görüşmedim. aklımda hep vardı, hep ona ulaşmak içindi yollar benim gözümde ama olmadı. ne ben bi bahane bulabildim karsısına cıkmak için ne o bi bahane yarattı.
kız kardeşim ıspartadaydı ya okul için. bi iki kere onun yanına gittim. yalnız kalmasın istedim. 2-3 arkadası ile gezidrdim onu biraz.
abilerle olan beraberliğin neden bozulduğu konusuna gelince;
bahar ayı gelmişti.
nisan ayındaydık. ortada yavru kediler, dans eden kuşlar, şarkı soyleyen kelebekler falan doluydu her taraf...
sanırım betimleme yapıcam diye sıctım bıraktım. az bi edebiyat yapayım dedim olmadı ben kendi tarzıma döneyim.
nisan ayına kadar bu züt hüseyin ile sürtüşmedik ama bahar gelince benim hormonlar mı kabardı ne ben buna uyuz olmaya basladım amk heppten. bi iki kere ustune yuruyecek gibi oldum sait abi ile vedat ayırdı ama tabii mahşere kadar kaçacak hali yoktu amk. bi gün evde başbaşayken bununla saçma salak, tamamı ile benim yarattığım bi "sen benim eşeğe neden ters baktın" tarzı bi tartışma sonucu ben buna çaktım bi tane.
baktım allah beni çarmadı bi tane daha çarptım. bu karşılık verse daha cok çarpıcaktım ama bi tak demedi, diyemedi züt.
evde birileri olsa kesin horozlanırdı ama teke tekte züt yemedi tabii.
sonuç olarak akşama sait abi durumu görünce benim evden ayrılmam gerekti.
sait abi sağolsun yeni bi eve çıkabileceğimi falan soyledi ama ben istemedim. zaten soğumuştum muallaklerden hepten nefret ettim o kavgamsı ile.
"abi ben buranın adamı değilim" dedim. kibarca helallik istedim anlayacağınız.
o evden ayrılırken birtek vedat'tan özür diledim. onun referansı ile gittim sonucta o eve. yaptığım mutlaka "vedat'ın getirdiği adam kavga çıkarmış" olarak lanse edilecekti.
hee soylemeyi unuttum. vedat'a manita yaptık tekrar.
bi gün, daha doğrusu bi gece bu şekerpare filmindeki ilyas salman gibi "offf offf" çekiyodu. tabii bu "abi bi gelsene bişey anlatacam" demekti.
yastıktan kafamı kaldırmadan "ne oldu lan?" dedim.
hemen fırladı yataktan amk.
"abi sana anlatabilirim bunu sadece ama sen de beni anlamazsın diye korkuyorum" dedi.
amk ne korkuyosun? dedim ne olabilir bana anlatmaya korktuğu.
"la oğlum kardeş değil miyiz biz? ne oldu bana anlatamayacağın amk?" dedim
"abi ses gitcek yan tarafa" dedi. yan tarafta sait abinin oda var ya amcık onun hesabı yapıyo.
"la oğlum soyleyeceksen soyle yoksa sus yat zıbar" dediğim zaman indi gardı.
"abi bi kız v... " dedi sonunu söylettirmedim amk.
"vedat yat zıbar giberim belanı" dedim. cektim yorganı üstüme arkamı döndüm.
"abi" bile demedi lan. gitti yattı zıbardı. yattığını çekyatın eski yay seslerini duyunca anladım. bi tak demeden yattı ya nasıl zoruma gitti amk.
acıdım lan. kardeşim sayılır lavuk.
kalktım yataktan hemen.
"gel lan gel. noldu anlat" dedim
çocuk gibi sevindi amk.
fırladı yataktan yuzu gulerek "abi ya bi kız var... " diye basladı.