zor durumdayım beyler yardım etseniz

devam ediyorum

---

sonra geceler geçmez oldu
yaşayan ölü gibi oldum
devamlı aklımda o
her hareketimde beni izliyomuş gibi
dikkat ediyorum etrafıma

ama insan
üzülmemeyi öğreniyor bi süre sonra
üzülemiyorum artık
sadece moralim bozuluyor
ağlamak istiyorum
ağlayamıyorum ama, beceremiyorum

yolda yürürken belki gelip
gülerek adımı söyler diye
yere bakıyorum sadece, dünyada ne olduğu önemli değil...
hayattan koptum artık
.
.
.
.

böyle devam etti hep
sonra yurtdışına çıktı o 10 günlüğüne
hiç konuşamadık, zaten pek konuşmak istediğini de sanmıyorum ya neyse
10 günlük zaman diliminde arkadaşımın doğum günü kutlamasına gittik
kızın biriyle yakınlaştım
onu öpecekken tam, aklıma aslı geldi
hay ben senin ananı gibeyim ya
öpemedim kızı...

---

edit: @11 panpa uzun bişey değil zaten