herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

ben biraz naz yapsam da sait abinin ısrarını kırmadım.
çıktık evden. bu züt hüseyine bakıyorum tip tip bi kere yuzume baksa mevzu cıkaracam gibecem belasını öyle uyuz oldum züte.
minibüse falan da binmedik. bizim evden 2 km ötede bi yer.
yuruduk.
yolda güllaç gördüm sait abi'ye "abi ben şurdan güllaç alayım mı?" dedim. el boş mu gitcez amk?
"yok mübarek tatlı yapmıştır kadın" dedi. ben de ısrar etmedim gittik amk sap gibi.
cadde üstünde bi yerde bizi karşıladı sait abinin talebe.
ara sokaklara girdik bunların evi bulduk sonunda.
kapıyı çaldık.
böyle bi karşılama olmaz amk.
sanki kendi evimize gedlik. öyle bi sıcaklık.
hani biz dini bütün gençleriz onların çocuğuna da bedava ders veriyoruz ya bi minnet var bize karsı.
ben utandım o minnet duygusundan. hani bi tak yapmadan ve onların sandığı biri olmadan bu sıcaklığı haketmek...
ikiyüzlülük yapmış gibi hissettim kendimi ilk defa.
yapmış gibisi ne amk? bal gibi yapıyodum da ilk orada farkına vardık.
bizi karsılayanlardan biri tam anne yasında da erkek olan yaslı.
"hoş geldiniz oğlum" dedi ayrı ayrı hepimize adam.
özlediğimi farkettim aile olgusunu.
kadıncağız da hoşgeldiniz falan diyo ama elleri arkasında. herhalde kirli. kirli derken yemek falan yaptı ya onla uğrasıyo. salata malata yağ falan...
en önden o yaslı amca arkadan vedat hüseyin en arkada sait abinin talebe ile ben girdik salona.
nasıl anlatayım size evi.
hani cok kötü değil durumları ama iyi de değil belli yani.
orta direğin tam ucu. baros'un fener maçında direkten dönen topu var ya, aha tam orası.