herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

güldük eğlendik ama o banktan kalkmadık.
vedat iyi bi dosttu amk.
bazı konularda cahildi ama ben de onun usta olduğu bi çok konuda cahildim.
galiba hayatın dengesiydi o da.
herkes her taku bilse o zaman kimsenin kimseye ihtiyacı olmazdı ki.
sevdiğiniz birinin çok bildiği bi şeyi öğrenmeyin, ya da çok bildiğiniz bi şeyi öğretmeyin ona.
mesela çok güzel bisküvili pasta mı yapıyosun?
öğretme onu sevdiğine.
istese de, yalvarsa da, ağlasa da öğretme amk.
her bisküvili pasta yediğinde hatırlasın seni.
ne sevmek ne sevilmek...
mutlu olmayı da gibtir et, hatırlanmak değil midir insanın en çok istediği?
sen her bisküvili pastada hatırlat ona kendini.
elinde olmadan aklına gel.
hee dersen ki "ya o "bisküvili pasta" yapan ile tanıştığımda ben bisküvili pasta yapmayı biliyorsam?"
bilmemezlikten gel amk.
bi kızla, eğer o kızı seviyorsan ilk öpüşmede yaşadığı acemilik, en azından senden usta olmaması hoşuna gider ya senin. kusura bakma ama o aslında çok daha iyi öpüşebiliyo haberin olsun :(
inanmıyosan ikinci öpüşmenizi hatırla. hiç bi insan evladı bir öpüşme arasında o kadar öğrenemez o işi.
ama o sana nasıl "bilmiyorum ben kızmıyosun di mi?" bakışını dudaklar utangaçlıkla büzüşük bir halde ve gözler alttan alttan bakar şekilde sunuyor ve seni mutlu ediyorsa sen de aynısını yap.
bu onu mutlu edecektir.
onu mutlu et.
karşındakini mutlu etmeden mutlu olamazsın, sadece gülümsersin.
unutma, şempanzeler de gülümseyebiliyo...

nerden geldik lan buraya?
oha amk.
neyse bi sigara içelim devam edelim...