herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

kadıköy'e gelince "kahve içelim mi?" dedi tuğçe.
"içeliiim" dedim ne diyecem amk?
oturduk eminönü iskelesinin ordaki muşamba kaplı kafeye.
nescafe söyledik 2 tane.
mavi muhabbeti yapacak oldu yaptırmadım.
salak durumuna düşmekten sıkılmıştım amk.
onun yerine ben direkt okul, üniversite ve kampüs kelimelerini aynı cümlede kullanarak bi cümle kurdum ve ucu bucağı olmayan "ilk başta asılırsan derslere gerisi kolay yaee" muhabbeti açıldı.
kahvelerimiz bitti ben hesabı ödeyecektim ki tuğçe ayaklandı "adnan ölümü gör ödersen ben ısmarlayayım bari bunu" dedi
"lan sıçarım ölüne. ben sevmem öyle" dedim.
"mavinin ölüsünü gör ödersen" dedi.
kanım çekildi lan içeri.
kaldım amk, kalakaldım hem de.
"lan kızım tövbe de" dedim sinirli sinirli.
güldü tuğçe.
"çekil o zaman ben ödiycem" dedi.
"öde lan" dedim çekildim kenara.