herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

bindik servise. servise biner binmez özleme babamın bana verdiği dekontu verdim.
aldı koydu çantasına.
alibeyköy'deki kamil koç'un terminale gittik.
bizim otobüse yarım saat falan vardı. ben hemen gittim dergi mergi aldım. ne varsa topladım amk. nyouzulda okuduğum dergielri toplasanız 3 tane risale-i nur külliyatı çıkar amk.
otobüs geldi yerlerimize oturduk. özlem cam kenarı ben koridor.
o zamanlar otobüste cep telefonu yasaktı amk. anons yapılırken "amil koç hayırlı yolculuklar diler" diye onu da dibine eklediler. kapadık telefonu.
oturduğumuz yer tam orta kapının yanıydı amk.
otobüs hareketlenince özlem dergilerden birini aldı poşetini yırttı.
paraldım hemen
"napıyosun kızım ya" diyerek aldım elinden dergiyi.
şaşırdı tabii ne ayak diye.
"kızım otobüsün ışıklar sönmeden açılmaz bunlar. uğurzusluk getirir" dedim. kimseden duymadım öyle bişey ama herkesin bi batıl inancı vardır ya benimki de o amk. otobüsün ışıklar sönmeden dergiler açılmaz.