herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

ben indikten 2-3 dakika sonra arabanın kapısı açıldı.
babam indi amk.
"gel buraya" dedi.
eğitimli köpek max gibi gittim yanına. yetenek sizsiniz max taşşağımı yesin, öyle eğitimli gittim amk.
"efendim baba " dedim yanına gittiğimde.
cebinden dekont çıkardı önce. özlemin kayıt için verilecekmiş okula. harç dekontu amk.
"al bunu sende kalsın" dedi.
amk saçmalığa bak. kızın bütünevrakları çantasında onu, en önemli şeyi bana veriyo amk. koy gitsin işte kızın çantaya.
ama ben bunları soyleyemedim tabii.
kan davalısını vurmaya yollanılan cocugun ağasının elinden silah alması gibi aldım o dekontu babamın elinden. utanmasam öpüp alnıma koyacaktım 3 kere. belki de koymuşumdur amk heyecandan hatırlamıyorumdur.
"tamam baba" dedim dekontu koydum züt cebime.
"şunu da al" dedi para uzattı.
300-400 lira para amk. orda lazım oluır falan diye üstümde dursunmuş.
"benim param var. özleme ver" dedim sert bi şekilde.
"nerden var senin paran?" dedi. sonuna amk koymadı ama vardı ben hissettim.
"var işte" dedim. anlatmadım çalıştım falan filan diye. gerek de yoktu amk.
"lan arkadaşından borç falan almışsındır. al şu parayı var özlemin parası" dedi babam
amk benim çalışıp para kazanabilceğimi bile dusunmuyo lan babam. ne kötü bi durum az cok biliyosunuzdur.
ben o laflarıı duyunca biraz gaz da sinirle "istemiyorum baba senin paranı. ben kendi paramı kendim kazanabiliyorum" dedim.
bozuldu. "ne tak yersen ye" bakışı ile soktu parasını cebine.
hani ben babam beni arabada konustuğumuz zaman kovduğunda "bi daha para almadım babamdan" dedim ya, babam da bi hikaye yazsa bu anın sonuna "bi daha da para vermedim o zütoğlanına" yazardı.
biz babamla bu restleşmeleri yaşarken servis geldi. yanaştı babamla vedalastı özlem.
babam survivordan elenen sibel tüzün gibi öpmedi beni. kendimi mustafa topaloğlu gibi hissetmişti, beni anlasa anlasa o anlar amk.