herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

hemen hemen 3-4 ay sonra ilk defa sarıyer'e gidiyodum.
kardeşimi alıp ıspartaya gidecektim onun kayıt işlemleri için.
evin bahçesine girdiğimde rambo 4'ün sonunda rambo çiftliğine dönen kohn rambo'dan farksızdım amk. sırtımda bi sırt çantası, etrafa özlemiş gözlerle bakmalar, eve gidince ne diyeceğini bilememeler, vs vs...

aramadım ben geliyorum diye ama evdekiler biliyodu tabii o gün ıspartaya gitmek için eve geleceğimi.
zili çaldım.
ulan insan zili çalınca korkar mı amk?
ben korktum.
babam açar, söyleyecek söz bulamam, mal gibi kalırım, vs vs korktum işte.
küçük kardeşim açtı kapıyı.
"abi" dedi sarıldı boynuma.
nasıl özlemişim muallakyi.
annem bizimkinin "abi" deyişini duyunca hemen geldi yanımıza.
ağladı, o da beni özlemiş. ben de ağlardım da erkekliğe tak sürdürmek istemedim.
annem her ne kadar durumu bilmese de babamla aramızın bomtak olduğunun farkındaydı.
yoksa o kadar zaman eve gelmememin ne sebebi olabilirdi amk?
babam delikanlı adam, ifşa etmemiş beni, o yüzden annem o kadar özlemişti beni.
yok lan annem her taku bilse de özlerdi beni amk.
sadece babam değildi bişeyler saklayan. ben de maltepedeki evden ayrılıp çalıştığımı, lojman denen yerde kaldığımı falan anlatmadım tabii. annem beni hergün arasa da açık etmedim amk üzülmesin diye. o aradığında genelde işte odluğumdan arkada hep sesler olurdu. ben de o seslerden istifade "anne arkadaslarla dısardayız. ben seni ararım sonra" derdim.
arada sırada paramın olup olmadığını sorardı. ne diyeyim amk yok mu diyeyim? var diyodum. "babamın ek kart var ya anne ondan alıyorum" diyerek.
yalanıma sokuyum...