herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

o gün basladım amk işe.
köpek gibi çalısmaya basladım.
yol param ve sigaram hariç hiç bi masrafım yoktu. yemeği bile madoda yiyip cıkıyodum amk.
bu ayın sonuna kadar benim evde kalmayı dusunuyodum. sonrasında ise bu lojman dedikleri yerde yatıp kalkarım diye düşündüm.
sabah oluyo, akşam oluyo, günler geçiyodu amk.
telefonum da eskisi kadar çalmıyodu.
arada olayları bilmeyen annem ve kız kardeşim arıyodu. onlara da türlü yalanlar soyleyip geçistiriyodum durumu.
babamla hiç konusmamıstık, secilin ise aramaya yuzu yoktu amk. ya da kızgındı ona haksızlık ettiğimi dusunuyodu. bilmiyorum amk aramıyodu işte.
uğur zütü bi ik mesaj atardı 2-3 gunde bir o kadar.
bi de mavi vardı.
aramıyodu.
sormuyodu.
gitmesek de kalmasak da o köy bizim köyümüzdür diye bi şarkı var ya ben o köydüm işte.
aramasa da sormasa da ben o adnandım amk.
yine bi akşam işten cıkıp eve gittiğimde yumuldum yattım amk çekyata.
salih de aksamları gelmemeye baslamıstı.
o da haklı amk napsın sokakta mı kalsın?
ortam yapıyodu kendşne cocuk.
ben evde mayısmıs yatarken kapı caldı.
"bu dıbına koduğum niye anahtarla acmıyo kapıyı. ebeni skeeyim salih" nidaları ile yurudum kapıya.
ne delikten baktım ne kim o diye sordum amk
direkt açtım kapıyı