herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

çalan telefon uyandırdı beni.
normalde telefon sesine kalkmam ben ama araba koltuğunda derin bi uykuya dalamamıstım.
babam arıyodu amk.
açmadım, açamadım.
daha ne diyeceğime karar vermemiştim.
aslında cok dusunmustum de toparlayamamıstım diyelim.
çaldı çaldı sustu amk telefon.
ben "ohh be amk" diyemeden tekrar çalmaya basladı.
yine babam arıyo.
susmadı dıbına kodumunun telefonu.
maviyi aradığım zamanlardan, onun telefonu açmadığı anlarda sayardım saniyeleri.
bir çağrının açılmadan mesgule dusme suresi 47 saniyeydi.
geçmedi amk 47 saniye.
hani anlatır ya gölcük depremini yasayanlar 47 saniyeyi bir ömür gibi,.
saygısızlık olmasın, yakınlarını kaybedenler oldu o 47 saniyede ama ben o an anladım o 47 saniyenin nasıl uzun bi sure olabileceğini.
sussun diye bakıyorum elimdeki telefonun ekranına ama susmadı amk işte.
gibe gibe açacaktım telefonu.
açtım, "efendim baba" dedim sanki ne diyeceğini bilmez gibi