herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

o cevabı verdiğinde ben tutamadım kendimi.
sevmem amk yaptığım seyleri anlatmayı ama benim içim acıdı onun da acısın istedim
acı cekeceğini, pişman olduğunu ve daha da pişman olacağını bilerek anlattım
"babam bugün kalp spazmı geçirdi secil bu durumu anlattığımda.
ne dedi biliyomusun?
'o kız artık bizim kızımız' dedi. o seni kendi kızı gibi kabullenmeye hazırdı secil.
peki sen ne yaptın? bizim, ikimizin cocugunu öldürdün.
ben sana bu cocugu istemiyorum mu dedim?
bunu ima edecek bi hareket mi yapptım?
bi bakıs mı attım seni huylandıran?
secil ben senin arkanda durdum. ben senle bi hayat kurmak istedim. ben seninle bi ömür geçirmeyi teklif ettim seçil" dediğimde yuzume baktı ilk defa
"soyleme" der gibiydi
"sus" demek istiyodu ama sesi cıkmıyodu, biliyorum
"devam etme" dediği o kadar belliydi ki
ama durmadım, söyledim, susmadum, devam ettim
"artık senle geçirecek bi dakikam bile yok secil. o cocuk senle geleceğimizdi. sen kendi ailenle yuzlesmekten korktuğun için geleceğimizi, bizi, çocugumuzu öldürdün secil" dedim
yine bagırmaya basladı, çığlık attı var gücüyle.
siz "ohh amk kurtuldun yavsak" gözüyle baksanız da ben oyle dusunmedim hiç.
ister inanın ister inanmayın üzüldüm, cok üzüldüm.
yasamamıs, yasayamamıs bi cocuktu söz konusu olan.
ve biz secille onu öldürmüştük.
secil cıglık atınca vedatla bedia girdi odaya tekrar.
dovdüm mü sandılar amk bilmiyorum.
bedia secilin yanına gitti. onu sussturmaya calıstı.
vedat ise beni odadan cıkarmaya calıstı.
sanırım ben de o odadan cıkmak istiyodum ondan hiç karsı cıkmadım vedata.
cıkarken odadan ben de bağırdım secile, ondan daha cok bagırdım ve onun benden daha cok bagırmasına sebep oldum.
"sen bizim cocugumuzu öldürdün"