herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

babamın yanına gitmek istedim ama gidenedim amk. sucluluk duygusu var ya züt deliğime kadar ona bulanmıştım la.
dışarda bi sigara daha içip içeri gittim babamın yanına gittiğimde yanında bizle gelen arkadası vardı. yanlardaki yataklarda da başka hastalar.
babamın arkadaş beni görünce çıktı dışarı her ne kadar bi tak anlatmasak da kahvede o arkada olanlar hakkında bi fikri vardı amk. bu takun o konusmadan sonra olması benim yuzumden olduğunu anlatıyodu direkt.
o cıkınca babamın yanına girdim.
gözleri kapalıydı.
bişey demedim oturdum yatagın yanındaki sandalyeye.
biraz sonra başka bi doktor geldi. o konustuğum doktor değildi bu.
arkasında da babamın arkadas.
babamın gözler doktorun "geçmiş olsun"unu duyunca açıldı.
"beyfendi bi kalp sorunu yasadınız mı önceden?" dedi
hastanede hasta konusmaz refakatci konusur amk.
"evet. 7-8 sene önce kalp krizi geçirmişti" dedim
babam da onaylarcasına gözlerini kapatıp actı.
doktor "bana sorarsanız stent takılmalı" dedi
amk ismi bile cins.
"o ne doktor?" dedim
daralmıs, tıkanmıs kalp damarlarını açan bi zımbırtıymıs.
babam konustu ilk defa hastanede
"su an takılmasını istemiyorum" dedi doktora.
amk ben bişey diyecem baba takalım gibilerinden kızacak diye agzımı acamadım tabii.
işin garibi doktor da ustelemiyo amk.
sanki sanayiiye geldik de motor yagı değişse de olur değişmese de diyo.
"sizin tercihiniz ama ilerde bypass olmanız gerekir" dedi
babam yine aynı taku soyledi.
"istemiyorum" dedi
lan senin istemenle mi oluyo amk?
takılcak diyo doktor işte.