herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

o an verilecek en kötü cevap "baba ama sağlam gibtim kızı" idi ben ikinciyi tercih ettim
"baba kız hamile" dedim
hesapta alıstıra alıstıra soyleyecektim amk
"senin ben gelmişini geçmişini... " diye basladı.
kufrederken sesi gitmeye basladı amk.
babam birden durdu. ayaktaydı sandalyeye oturdu.
içerde bize yakın masalarda oturanlar ayaklandı yanımıza geldiler.
onlar da bi gibim olduğunun farkındayı tabii.
babamın rengi mengi gitti.
çok korktum amk.
ne yapılır oyle bi durumda bilmiyodum ki
"baba" diyebildim sadece
ama o kalabalık yuzunden oyle uzak kalmıstım ki babama
kendime geldim birden
dagıttım kalabalığı rahat nefes alsın diye amk
ocakcıya "ambulans cağır" diye bagırdım
babamın her zaman iç cebinde dil altı hapları olurdu o geldi aklıma ondan verdim bi tane.
ama hala iyi gözükmuyodu.
dıbına kodumun ambulansı da geri geri mi geliyo nedir hala gelmemişti.
hapı alınca biraz rahatlar gbi oldu babam
oradakilerin de yardımıyla babamı arabaya bindirdik. beklemenin anlamı yoktu amk.
yanımıza biri daha geldi babamın arkadaslarından
ben direksiyona geçtim
arabayı kaldıramadım amk heyecandan.
stop ettirdim. babamın arkadası indi arabadan kosa kosa geldi sofor kapısına "geç öbür tarafa" dedi
anladı amk elimin ayagıma dolandığını. atladım hemen yandaki koltuğa bu bastı marşa hızlı bi şekilde kalktık amk
saryer devlet hastanesine dönen yolu geçtik
"abi napıyosun" dedim titrk bi sesle
"istinyeye gitmemiz lazım. sarıyerde şimdi doktor olmaz" dedi
doğru soyluyodu amk uğurun babasını da zütürdüğümüzde istinyeye yollamıslardı.
hastaneye vardığımızda babam iyiden iyiye duzelmişti.
ben o kapıdaki hasta bakıcılara bağırırken "sedye getirin" diye o kendi kendine kalkmıstı bile arabanın koltuğundan.