bir holiganın hayatı vol 2

günlerden biri, kızla artık iyice sevgiliyiz her şeyimden öte olmuş. oturuyoruz bir cafede, bu bi ara tuvalete gitti. telefonunu da masada unuttu. ulan dedim bakayım şunun mesajlarına neler var. girmemle bir erkekten gelen mesajda aşkım, bebeğim, bir tanem vs şeyler yazıyor. başımdan aşağı kaynar sular indi, ulan diyorum nasıl olur, benim uğruna ölümü göze alabileceğim kız nasıl böyle şeyler yapar. koydum telefonu yerine. bunun gelmesini bekledim, aşkımın karşılığı bu muydu, teşekkür ederim.. dedim. masaya hesabın parasını attım, ceketimi aldım çıktım gittim oradan. ağlamamak için zor tutuyorum kendimi, yok böyle bir şey usta. orda mesaj atan çocuğun numarasını almıştım. bana ihanet etmek ne demek gösterecektim, gözlerimden ateş fışkırıyordu yürürken. yapılır mıydı lan bu bana yapılır mıydı?! hemen aradım o lavuğu, kiminle konuştuğunu bilmiyor doğal olarak. mekanın neresi lan senin dedim. sen kimsin ayağı falan yaptı, ünalan çocuğuyuz, gel bekleriz. falan yaptı. tribün çocuğuyuz aq, yemediğimiz cop, yemediğimiz tekme, yemediğimiz yumruk mu kalmış? neden korkacağım. ama bu benim mevzumdu. tek başıma olacaktım, kimseyi çağırmayacaktım. aldım emanetimi yanıma. bindim vapura, karşı tarafa geçiyorum kafamda düşüncelerle birlikte, tek bir yamuğunda saplardım bıçağı. buna kuşku yoktu, her türlü şeyi görmüştüm bu hayatta, bir çekincem yoktu. kaybedeceğim bir şey de yoktu, arkamda bırakacağım anam vardı bir tek ona üzülürdüm. canım benim.. vapur yanaştı kadıköye.. minibüslerin olduğu yere doğru yollandım, tek düşüncem bana yapılır mıydı lan bu! ydu..