1. 26.
    0
    Mektubu yine buruşturup yastığın altına attıktan sonra, yorganı kafama çektim. Hıçkıra hıçkıra ağladım dakikalarca. Ama kimseye belli etmeden... Gururumu ayaklar altına almamaya çalışarak...

    Ertesi günden itibaren, her uyandığımda, o verilen randevuya bir gün daha yaklaştığımı hissediyordum. Nihayet işte o gün gelmiş ve ziyaret saatinde ismim okunmaya başlanmıştı:

    -Ziyaretçin var!..
    ···
   tümünü göster