1. 101.
    0
    William Shakespeare- 65. Sone

    Ne tunç ne taş ne toprak ne de sonsuz denizler
    Acıklı fâniliğe karşı koyamazlarken
    Nasıl bu kör öfkeyle güzellik cenge girer
    Çabasında en fazla bir çiçek gücü varken?
    Ah nasıl göğüs gersin yazın tatlı rüzgârı
    Azgın günler dört yandan üstüne yürüdükçe
    Bozguna uğrattıkça yenilmez kayaları
    Çelik kapılar bile: Zamanla çürüdükçe?
    Ne korkunç bir düşünce: Ah nerde saklı dursun
    Çağların mücevheri Çağların sandığından?
    Bir zorlu el var mı ki bu koşuyu durdursun?
    Güzellik yağmasını kim esirgesin ondan?
    Yok hiçbiri meğer ki bu mucize sürsün de
    Sevdiğim ışıldasın kara yazı üstünde.
    ···
   tümünü göster