evet üç harfli hikayemizin zamanı gelmiştir

Toparlandık. Cemal içimizde en rahat olanımızdı. huur çocuğu olacaklardan haberliymiş. Biliyormuş yani. Ama bu kadarını tahmin etmiyormuş. Yani herif inanıyormuş geleceklerine. Bilgisayarın parçalarını topladı. Resmen yanmış amk. Bu arada deniz eski sakin haline geri dönmüştü. Ayağa kalktık. Ben kızların yanına gittim, teselli ettim. Rahatlatmaya çalıştım. Sonra biraz yürüdük, sahilde bir kafeye oturduk. Elalem okey falan oynuyordu. Birer su söyledik. Yazlığa gitmek istemiyorduk. insan içinde olmak daha iyi gelecekti bize. Kızlardan esra, “ şimdi ne olacak?” dedi. “ ne yapıcaz?” cemal bilmiyorum dedi. Tırmıştık amk. Neyse garson suları getirdi, garsonun suratına baktım ve bakmaz olaydım. Off hala aklımdan çıkmmıyor. O yüzü tarif etmenin imkanı yok beyler. “ alın suyunuz.” Dedi o ses varya o ses, sanırsın 80 lik koca karı. Tepsiyi masaya çarptı. Gözler simsiyah, off ulan tüylerim şimdi bile diken diken oldu. Beyler bildiğiniz yaratık adam. Bembeyaz yüz, kireç gibi beyaz. Gözler kapkara. Derisi buruşuk. Bir ayağa fırlayışımız var çığlık çığlığa aklınız durur. Ben can havliyle sağa sola bakındım osnuçta kafe kalabalıktı. Ama beyler masada oturan herkes aynı garson gibiydi. Hepsi birbirinden farklıydı ama hepsi de iğrençti. Bardaklarında çamur gibi bir sıvı vardı. Suyla karışık taktu muhtemelen. Hepsi ayaklandı. Benim bir kaçışım var, kimseyi giblemedim kaçtım amk. Arkama bile bakmadan kaçtım. Arkadaşlarımı kaybettim, herkes ayrı bir yere dağıldı. Veben tek başıma kaldım.