biraz da ben konuşayım amk

sonra pgibolog, o da kesmedi pskiyatrist. tak çukuruna düştüm. dayadılar hapları amk. prozac, cipralex, welbutrin sırayla denedim hepsini. bi de fix lamictal dayadı adam. çok sık duygu durumum değişiyomuş, dengelemek içinmiş.
başta hoşuma gitmişti tabi, antidepresan sonuçta, placebo değil, yarıyo biraz işe. eskisi kadar taktan hissetmiyordum. eskiden yolda yürürken derdim ki bazen, ulan bi olay olsa, bi bişey olsa da ben yeryüzünden kaybolsam, buharlaşsam uçsam amk dünyasından... acısız bir yokoluş. ne ala. hem annem babam da üzülmeyecek bu çocuk kendine kıydı diye. ben bişey yapmamış olcam sonuçta, sadece buharlaşıcam.
neyse bu ilaçlar sağolsun o taktan hissiyat azaldı.
giblemeden yaşadığım bir dönem oldu. he deyip geçtim yine. giblemedim derslere girdim, staj yaptım, mezun oldum. oluyo tabi ufak tefek dertler sıkıntılar mutluluklar, ama burada genel konuşuyorum, o yüzden bahsetmiyorum. geçti gitti işte gibtimin günleri.