-1
nerede kaldın abi?
odana gir yeliz kafam kazan gibi.
korktum, bişey geldi başına sandım ondan sormuştum.
benim başıma gelen gelmiş, fazlası olmaz merak etme.
..
kızardı birden. gözleri doldu, boynu bükük döndü arkasına. hata etmiştim karşısında. üzmüştüm biriciğimi..
yinede hissettiğim acının binde birini ona yansıtmak rahatlatmıştı içimi.
ona karşı ne kadar taviz vermeden dimdik durmaya çalışsamda, benimde nihayetinde insan olduğumu bazı şeylerin kolay kolay atlatılamayacağını, görmezden gelinemeyeceğini göstermiştim bi nevi.
aslında yaptığımın bi açıklaması olamaz, bu lafı hangi düşünceyle söylersem söyleyeyim karşımdakinin algısına göre şekil bulur sözlerim. onun algısı olması gerektiği gibi çalıştı, bir anlık söylesemde o lafı, amacım onu üzmekti belkide..
çok acılar çektirdin bana şu 2 günde be yeliz. sen böyle biri değildin, n'oldu? ne değişti..
soğuk su beni bekliyordu yerinde usul usul. gerekeni yapıp girdim altına yaktığım bi sigaranın ardından. günün yorgunluğuyla kafamı kaldırmam zorlaşıyordu. gözlerim seyreliyor, gitgide kapanıyordu. soğuk su bacaklarıma çarptıkça içimde ayrı fırtına kopuyor, hissettirdikleri resmen o anı canlandırıyordu.
kardeşimin eve vaktinden çok çok geç geldiği o anı...
saate bakmadım ayıldığımda. gecenin ortalarıydı büyük ihtimal, uzandım yatağıma.
gözlerim tavana kenetlenmiş, kardeşim yemeğini dahi yememiş sırf benim yüzümden yatağında ıslak yanaklarıyla yatıyordu.. kurumuştur belkide? umarım kurumuştur...
sabah erken kalktım bu sefer. kardeşimden evvel.
odasına girdiğimde yerde kanlar gördüm. damla damla. tane tane, heryerde sanki. heryerdeler..
yeliz? kardeşim??
