90lı yıllarda nasıl idamlık oldugumu

komşu kadın kapyı actıgında hoşgeldin dedi ismimi söyleyip. napıyodun nergizlerle dersmi calısıyodun falan. evet dedim ama kadın yüzümün halinden şüphelendi o sesler neydi dedi aklıam en klagib cevap olan korku filmi izliyoduk korktu biraz dedi. telefona gitmem lazım dedim. planım şuyud ambulansa adresi verip bizim atölyeye kaccaktım. marangoz babamın atölyesiydi bende bazen mahalled eekgib inşaatlarda falan gönüllü olarak çalışırdım millete yardım edeyim diye. neyse ben ambulansı baglatıp haber verene kadar kadında coktan nergizin evine girmiş çıglık atmaya başladı. kızın çıplak oldugunu ve benim evden cıktıgımıda gördü. benim evdee sapık benim evde diye nasıl bagrıyor. her ihtimale karşı kadının telefonun yanındaki ayna vazoyu kaptım koşuyorum dısarı apartmandan. o ara apartmanın kapıcısı da aşagıdaydı elinde küregi görünce düşünme şansım yoktu kafasına indiriverdim vazoyu. ama sanırım adam sadece bahçe işi yapıyormuş o sırada. adam yere yıgıldıgı an koşmaya devam ettim. atölyeye dogru. o zamanları keçiörende oturan varsa bilir. tam inşaat cennetiydi. bende oralarda calıstıgım için biliyordum. inşaatlardan birine dogru koştum. işçiler tanıdıktı selam verdim hızlıca ordan bir mala kaptım. elimde dursun diye. atölyeye gittim bu kadar da şanssızlık olamazdı tati günü oldugu halde babam arkadaşlarıyla tavla atıyordu dükkanda. bu halde çıkamazdım karsılarına da. rotayı degistirip eve devam ettim. arkama bakamıyorum korkudan. nergizlerin sokagından cıktıgıma bile şükrediyorum. eve geldim. evde de annem dayım yengem benden 2-3 yaş küçük kuzen annem ve dayımın bir arkadaşı var. hızlıca odaya gittim. gömlegi görmesinler diye. üstümü degistirip baska bi gölmlekle pantolon aldım. bizim araba atölyede oldugundan planım evdeki dayımın araba anahtarını alıp uzamaktı. yanlarına gitmeden vestiyerden cepleri yokladımö. sadece dayımın arkadaşınınki vardı. hemen cıktım arkadan bagırdılar hoşgeldin de geldin gidiyosun gibi. tam ben apartmandan cıkmak üzereyken bizim evden telefon sesi duydum. ölüyordum korkudan ve üzüntüden. evin önünde daha önce görmediğim tek arabaya geçirdim anahtarı. bir baktım kuzende yanımda belirdi blirlikte gezcez yoksa söylerim diye. bu arada yaşıma ragmen iyi araba sürerdim ama malum ehliyet yok yasaktı bana. dedim kuzene gel huur cocugu gel amk. diye hemde benim yaşa daha yakın oldugundan anlar belki diye düşündüm. dayımın anahtarını istedim yok bununla gezelim o adam kızmaz fazla tanıyom falan etti iyi dedim zaten düşüncek zaman degil hızlanma zamanıydı. gaza bastım ben. planım ankaradan çankırıya geçmek. orda da 1 yıl okumuslugum var kalcak yer buluruz diye düşündüm hani polisli bi yola gircek olsa yürürüz en kötü ihtimal falan. daha sınırdan cıkmadna trafik polisi de belirdi amk. bizde planladıgımızı yaptık. bu arada kuzenin haberi yok bi taktan geziyoz binligine sanıyo.
sonra niye yürüyoz lan geri dönek diye başladı bu. bende biraz yürüyüp otobana yaklasınca anlatırım dedim. polisleri kolluıorum bu arada. bunun boyunun benden kısa olma avantajını kullanarak egilerek konusuyorum falan. olayı anlatınca bu önce güldü sonra birbrimize bakınca şaka olmadıgını anladı nutku tutuldu aynı nergizin kediyi öldürünceki tepkisi gibiydi yüzü.
deva ...