90lı yıllarda nasıl idamlık oldugumu

neyse ben başlayım anlatmaya ben 42 yaşında emekli bir abinizim. evliyim fakat cocuk yapmadım hiç maddi sıkıntıları düşünüp neyse ...

sene 1988. ankarada oturuyoruz o zamanları hem lisede okuyorum. çevresi tarafından baya sevilen sayılan bir gencim. benim de buna dayanarak kendime güvenim yerinde tabi. tipim de fena degildi o zamanları ayıpır söylemesi. bizim mahallede aynı okulda okudugumuz bir nergiz vardı. o zamanları ona baya bir aşıktım. hemde ergenligin getirdigi abazalıkda üstümdeydi. birazda çevrenin bana güveninden kaynaklı engel tanımazdım pek. nergizle sonunda çıkmaya başlamıştık pastaneler sinemalar derken en sonunda kendimi evine davet ettirmeye ikna etmiştim. aklımda gibmek var tabii ben halen kıza ders çalışırız video izleriz diye saçmalıyorum. neyse gittik kızın evine. benim bekledigimin aksine kız niyetli beni yorcak gibi durmuyor hiç ailesnin komsu cenazesine gitcege günmüş bugun özekllikle bugunu secmis hatun. benim azgınlıgım da bu saskınlıkla birlikte iyice arttı tabii

anlat derseniz anlatıyorum. bu talihsiz yanlışanlanlaşılmalarının bağlayacagı gundu