dolmuşta yağmurlu bir günde onunla tanıştım

ananın amı dedim yavaşça. terslemeliydim direkt, gibtir git demeyi düşündüm. harbi harbi bana doğru geliyodu. ama yüzünde tebessüm vardı. kusura bakma ahmet(takma isim) dedi. arkadaşımın sevgilisi biraz yobaz olduğu için seni davet edemedim. tek olsaydım otururduk, öyle bi kabalık yapmazdım dedi. öyle bi konuşuyodu ki. o kadar pürüzsüz bi sesi vardı ki. o kadar ikna edici bi sesti ki. dona kaldım. küfürleri beynimde hazırlamışken kız bana neler söyledi. ööhhmm önemli değil ya, olur böyle şeyler dedim. gözlerine baktım. 2.derste başladı galiba, en iyisi bugün derse girmemek dedi. ben zaten girmicektim ya bugün biraz kötüyüm galiba dedim. peki o zaman dedi. görüşürüz dedim. sustu. cafeye davet edicegimi zannediyodu. gel bişeyler içelim demedim. sittin sene demezdim. ondan bekledim. tam gidecekken peki şimdi bişeyler içebilir miyiz cafede? dedi. biraz işim var dedim. acayip kafayı takmıştım. halbuki kız açıklamasını yapmıştı...